شهرهايمان پر شده از سرديس‌هاي بدساخت!

مهدي رنگوچي مجسمه ساز در مصاحبه با سرگرمي براي همه موارد زير را مي گويد: حوزه مجسمه سازي شهري عمدتا در حوزه شهرداري و روابط ، مقامات و سياست سازمان زيباسازي شهر است. در اين راستا ، بايد اين سال مطرح شود كه آيا آوردن همه وسايل و امكانات مجسمه سازي شهري به سارديس سياست درستي است يا خير؟ در پاسخ به آن بايد گفت كه اين قطعاً درست نيست.

او ادامه مي دهد. “يكي از سياست هاي اصلي شهرداري و سازمان زيباسازي شهر اين است كه هزينه و قيمت ساخت عنكبوت كمتر از ساير جنبه هاي مجسمه سازي شهري است.” همچنين ، ساخت يك عنكبوت يك راه حل سريعتر و آسان تر است. به نظر مي رسد بخشي از سياست سازمان زيبايي ، با برگزاري سمپوزيوم ، به آنها اين امكان را مي دهد كه كل سمپوزيوم را به سرعت و در يك بازه زماني بسيار محدود برگزار كنند ، به عنوان مثال ، يك ماه ، به عنوان مثال ، براي آماده سازي 20-30 عنكبوت. اين كم هزينه كار آنها را پايين نگه مي دارد ، كوتاه مدت كمتري را به عنوان كارفرما سپري مي كند و خيلي سريعتر به نتيجه مي رسند.

رنگچي توضيح مي دهد كه ساخت عنكبوت از نظر مفهومي از خطر كمتري برخوردار است ، نتيجه كار انجام شده قابل پيش بيني است. اين ساختمان از ساخت آن نام مي برد و تنها انتقادي كه به آن وارد مي شود ساختار بد آن است. به طور كلي در مفهوم اثري مانند “سارديس” هيچ پيام سياسي وجود ندارد ، زيرا از آنجا كه ساخت آن هزينه كمتري دارد ، در صورت بد بودن هيچ كس از قيمت شكايت نخواهد كرد.

نمونه اي از آثار رنگوچي

وي درباره عواقب محاسبه هزينه كم پارتيشن بندي ساختمان صحبت مي كند. با كاهش هزينه ساخت پارتيشن هاي زمان اجراي زمان ، مجسمه ساز برخي حساسيت ها را كه بايد به طور پيش فرض مورد توجه قرار گيرند حذف مي كند. در واقع ، رويكرد او به كليشه هايي اشاره دارد كه براي او خطرناك نيستند و حداقل حساسيت دارند. به طوري كه مجسمه ها دقيقاً در حد نياز مشتري ساخته مي شوند. البته در اين شرايط مي توان به مجسمه ساز حق داد. از آنجا كه او مجبور است مجسمه سازي كند ، كه بايد آن را در مدت پنج ماه تا 20 روز بسازد ، در اين حالت نتيجه معمولاً قابل پيش بيني است.

اين هنرمند ادامه مي دهد. از طرف ديگر مجسمه ساز مجبور است براي انجام كارهايي با ريسك كمتر از كليشه ها استفاده كند تا بتواند كارها را در مدت زمان كوتاهي كه انجام مي دهد ، براي دريافت دستمزد مورد نياز براي ادامه كار و زندگي خود بدست آورد. آهسته. تدريجي

وي پرسيد: “ساخت پرتره از برخي چهره ها دشوارتر است.” او پاسخ منفي مي دهد و مي افزايد. “كيفيت كار به توانايي مجسمه ساز بستگي دارد. لازم به ذكر است كه اساس مجسمه سازي تشكيل مواد اوليه بي شكل و بي شكل است. اين به معناي سازماندهي ماده اي است كه تخم مرغ ندارد ، مجسمه ساز آن را با توجه به توانايي خود سازماندهي مي كند ، آن را به يك مجسمه تبديل مي كند. اكنون براي اين سازمان به عنوان مجسمه ساز به چه چيزهايي نياز داريم؟ اساساً ، خواه كار ما باشد يا چيز ديگري ، براي سازماندهي آن ماده اوليه به اطلاعاتي نياز داريم كه از آن به عنوان دانش مجسمه ساز در مورد موضوع ياد مي شود.

او اضافه مي كند: مجسمه ساز اين اطلاعات را بر اساس مهارت هاي ادراكي خود ، تكنيك ها و ابزارهاي خود به دست مي آورد و در نهايت نحوه استفاده از اين اطلاعات را تصميم مي گيرد. سرانجام ، وي اين اطلاعات را از طريق مهارت هاي فني ، ابزار و دانش خود در ابعادي مانند آناتومي بدن انسان ، در مواد اوليه قرار مي دهد.

تنديس محمد صادق فاتح

اين مجسمه ساز در پاسخ به اين سوال كه چرا پرتره ها حساسيت بيشتري دارند. ميگه “اين حساسيت از طرف مجسمه سازان نيست ، بلكه از طرف جامعه است. در واقع ، مخاطبان يك مجموعه ادراكي دارند كه سعي مي كند اطلاعات بارگيري شده توسط مجسمه ساز را پيدا كرده و سپس آنها را با فرضيات دانش خود مقايسه كند. ما ناخودآگاه روابط همه اجزاي صورت انسان را در ذهن داريم ، به طوري كه هر وقت نگاه مي كنيم ، به راحتي مي توانيم هماهنگي يا ناهماهنگي اجزاي آن صورت را مشاهده كنيم. به طور كلي ، ما هر روز دائماً درگير اين اطلاعات هستيم ، و احساسات افراد را با ديدن چهره آنها درك مي كنيم. در واقع ، عموم مردم به عنوان تماشاگر مجسمه سازي قبلاً با اين اطلاعات كار كرده اند و هر روز با پرتره ها و تصاوير سر و كار دارند. به همين دليل تشخيص خوب از بد بسيار آسان است و به سواد خاصي احتياج ندارد.

او ادامه مي دهد. “اكنون يكي از وظايف مجسمه سازي كشور ، برگزاري سمپوزيوم هايي است كه حداقل استانداردها را داشته باشند.” در حقيقت ، ما در طول اين سمپوزيوم از طريق فيلتر سمپوزيوم هر آنچه را كه درباره مجسمه سازي شهري مي خوانيم منتقل مي كنيم. بايد خلق كنيم. مجسمه سازان به عنوان متخصص در شهر مطالبات دارند اما رويكرد شهرداري بالاتر از اين مطالبات است. به عبارت ديگر ، خواسته هاي خود را به همه منافع عمومي در شهر ترجيح مي دهد.

سرانجام ، رنگچي به سرگرمي براي همه مي گويد: “در چنين شرايطي ، مجسمه سازان بايد خط مشي مهارت روزانه را دنبال كنند كه بتوانند به كار خود ادامه دهند.” اما به طور كلي ، سليقه مجسمه سازان به عنوان يك متخصص محترم شمرده مي شود ، و شهرداري ها بايد سياست هاي خود را بررسي كنند.

انتهاي پيام: